Ik dacht dat ik ver van huis was, maar het is deze

Ojee ik ben nog op Kho Tao in mijn verslag! Tijd om jullie weer even op de hoogte te stellen!

Maar ik begin over religie. Geloven in de drie hoofdreligies, Hindoeisme, Christendom en de Islam tegelijk is toch wel het sterkste wat een mens kan doen op religieus niveau. De essentie van alle geloven is hetzelfde, behalve dat ze allemaal andere min en pluspunten hebben. Soms kan ik het wel jammer vinden dat ik niet zo kan geloven. Gelovig ben je, dat wordt je niet meer zo snel. Niet dat ik dat perse zou willen, maar een bepaalde overgaven hebben aan de dingen zou toch wel fijn zijn. Persoonlijk vind ik dat ik misschien wel te weinig geloof, daardoor heb ik wel een bepaalde onrust en angst in mij. Ik kan niet zo goed ZIJN. Ik weet niet of het geloof dit perse brengt, maar het geeft je wel meer en plek die je gewoon maar aan moet nemen en wat het dus soms ook makkelijker maakt. Hou wel in je achterhoofd dat ik dit bedoel voor geloof tot op een bepaalde hoogte, want ik denk dat geloof je ook heel erg vast kan zetten en weinig vrijheid kan geven. Misschien is het ook een soort gevoel om alles uit handen te kunnen geven. Ik wil dat niet, maar soms zou dat wel makkelijker zijn. Totaal je eigen pad maken kost best wel veel moed, kracht en doorzettingsvermogen. Maar dat even links laten liggend vertel ik nog even over Koh Tao.

Zoals ik al eerder vertelde: het is er prachtig en paradijslijk. We hebben uiteindelijk 3 nachten genoten van het zandbed uitkijkend over de grote oceaan.
Op 1 April zijn we weer naar Bangkok gegaan. Het eiland heb ik wel met wat weemoed achter gelaten, maar de komst van Jeanine maakte de terugkeer wel een waardig iets.
Het gevoel over Bangkok was een stuk beter de tweede keer, ik heb het weer eigen kunnen maken. De simpelheid van India en Nepal is wel iets wat ik mis, lokaal vervoer is moeilijk uit te vinden en vaak ook duurder en communiceren is ook moeilijker met de Thaien.
De komst van Jeanine was heel fijn. Het was raar haar weer te zien en ook in deze omgeving was ze moeilijk te plaatsen. Een ritme veranderen is een interessante gebeurtenis. Je moet alles even uit elkaar halen om het allemaal weer passend te maken. Om deze reden is het ook een goede gebeurtenis omdat je daardoor niet vast roest, maar het is ook een situatie waar ik erg aan moest wennen.
We hebben samen Bangkok nog wat bekeken en we kwamen clara (oud klasgenootje) op een avond nog tegen. Ik doe niet meer of het toevallig is want de wereld is gewoon klein. Ik denk dat ik nog moeilijk te verbazen ben na deze reis!
Op een gegeven moment, 5 april om iets preciezer uit de hoek te komen, gingen we met de trein naar Ayutthaya. Het is een klein stadje ergens op het plattenland met allerlei Watten ( Tempels) We hebben hier nog fietsen gehuurd en prachtige Buddha beelden bekeken! Het voegt heel erg goed met zijn drieeen en zodra ik wat meer gewend was aan het reizen met Floor en Jeanine ging het ook als een speer!

In origine hadden we het plan om nog naar een andere plek te gaan, maar de reis was best wel om en voor veel geld, dus besloten we maar om in één keer door te gaan naar Chiang Mai in het noorden van Thailand. De reis was erg lang, we zijn ongeveer 22 uur bezig geweest. De dagen hierop volgend waren dus niet zo spannend. Om deze voor jullie te overtreffen kan ik wel weer een klein betoog geven. Het begint met de stelling Het leven gaat om eten. Ik ben eens, liefde en vriendschap hoort ook wel in het rijtje maar eten staat hoog. Bijna hoger. Thuis had ik dit niet zo door omdat eten er altijd is en het is altijd lekker en goed. Nu ik leef op 3 maaltijden per dag en 3 tot 4 liter water per dag kom je er achter dat eten heel belangrijk is. De gewoontes die je opbouwd in je leven zijn moeilijk te ontleren. Ik kan hier dagen praten over zin hebben in bruin brood, pasta, hagelslag of andere basic voedseldingen van thuis. Ondanks dat het eten hier het allerlekkerste eten van de wereld is en ook mijn favoriet verlang ik met alle cellen in mijn lichaam naar een glas melk of uberhaubt het gemak van een koelkast. 80 dagen ondoorbroken uiteten gaan klinkt leuk, maar is niet zo geweldig. Vooral met het ontbijt.
Het allerleukste is dat een supermarkt echt fascinerend en bijzonder is. Er is vaak veel en je kan er echt een uur in rondlopen om alles aan te wijzen dat je kent maar al in geen eeuwen hebt gegeten. Als ze er zijn is dit ook wel eens een groot deel van onze dagbesteding om alsnog met lege handen weer te vertrekken. Thuis zal dit wel snel weer over gaan maar ik denk dat ik de eerste week toch wel erg ga genieten van de Albert Heijn!

We hebben in Chiang Mai ook nog een scootertje gehuurd met zijn drieen. Het rijden was iets moeilijker, maar best te doen en erg leerzaam! Ik laat het CBR een poepie ruiken als ik terug ben!
De volgende 4 dagen was het Songkran: ook wel nieuwjaar genoemd. We zijn als verzopen katten het jaar 2556 in gegaan wat echt de beste jaarwisseling uit mijn leven was!
Met het nieuw jaar is er namelijk een waterfestival voor 4 dagen. Chiang Mai is naar zeggens de beste plek om te zijn in heel ZO Azie en daar ben ik het wel mee eens denk ik!
Het was een totaal gekkenhuis. Jong en oud, Tourist en local, iedereen was elkaars vijand en vriend. Vier dagen hebben we watergevechten gehouden en vier dagen was het echt fantastisch. Ik heb niet vaak in mijn leven zo een goede sfeer gevoeld met een festival of een feest.
Het is onmogelijk in Nederland, maar een nationale watergevechtdag zou echt heel leuk zijn. Nat zijn tot op het bot is een heerlijk gevoel!

Inmiddels zitten we in Laos. We hebben een twee daagse boottocht gedaan naar Luang Prabang wat een adembenemende reis was. Het land is super mooi en heel indrukwekkend. Het is weer wat meer terug naar de basis voor mijn gevoel. Thailand is een heerlijk land, en nog wel meer dan dat, maar de cultuur ligt begraven onder de stapels touristen. Laos heeft geen cultuur want het bestaat nog maar kort, maar het voelt wel alsof de mensen hier wel weer leven voor zichzelf en niet voor de tourist, wat echt heel erg fijn is om te zien.
Het is interessant om de onderlagen van de landen te ontdekken. Waarom heeft het ene land honden als huisdier en behandeld het volgende land de hond als boxbal. Waarom huilen kinderen in Thailand zelden en hoor je in Laos weer veel huilbabys? Waar zijn de gehandicapten en wie durft er open te zijn over zijn levenssituatie. Ik denk dat al deze vragen voor mij onbeantwoord gaan blijven omdat ze te diep begraven liggen onder de samenleving.

De sfeer in Laos is tot nu toe wel heel goed, ik heb wat last van mijn malarone op psygisch gebied, maar omdat ik hier bewust van ben kan ik dit redelijk buiten mezelf plaatsen. Maar even aanzien of ik het door blijf slikken.
Verder gaat de tijd echt ongelooflijk snel! Ik heb al 89 nachten niet alleen in een kamer geslapen! Kan je nagaan!
Maar ik geniet er van en ik heb nog heel veel reislust voor de aankomende paar maanden! En ondanks het gemis van mijn broodje hagelslag in de ochtend, heb ik nog bakken enthousiasme en nieuwschierigheid in mij zitten, genoeg voor de aankomende 100 jaar.

Nou! Ik stuur jullie allemaal heel veel liefs en een vriendelijke groet!

P.s.

Ondanks dat ik niet echt reageer op de reacties vind ik het echt heel leuk om ze te krijgen! Het is mobiel een beetje moeilijk om te reageren, sorry daarvoor!
En als tweede p.s wil ik mij even verontschuldigen voor mijn vorige verslag en dan vooral voor de spelling! Typen via een ipod is niet echt alles (klein en autocorrectie) en ik moet bekennen dat ik niet zo een spellingsmeesteres ben! Haha

Bedankt voor uw begrip!

Liefs!

Anne